طراحی پایگاه ویژه ی مدیریت بحران منطقه ی 7 تهران با رویکردطراحی پایدار(بهینه سازی مصرف سوخت)

در دنیای امروز با وجود کم شدن منابع سوخت فسیلی، تمام صنایع به سمت استفاده از دیگر انرژی های موجود در زمین حرکت می کنند. صنعت ساختمان سازی نیز به تبعیت از همین رویکرد گام هایش را به سمت بهره برداری هر چه بیشتر از طبیعت و تجربه های سنت قدیم معماری بر می دارد تا شاید وابستگی خود و به تبع آن وابستگی انسانی را به سوخت فسیلی کم کند. با گذشت زمان و استفاده ی بی رویه از سوخت های فسیلی و نیز تأثیر عواملی چون آلودگی زمین و آب و هوا در اثر تولید گازها و زباله های شیمیایی و ... این اکوسیستم دستخوش تغییراتی شده که نتیجه ی آن بر هم خوردن نظم موجود در طبیعت و محیط طبیعی است مانند: تغییرات لایه ی ازن، منقرض شدن نسل بعضی از موجودات دریایی و زمینی، پدیده ی گرم شدن جهانی، تخریب زیست گاه های طبیعی و آلودگی هوا ... این موضوعات باعث مطرح شدن موضوع محیط زیست پایدار شد. با توجه به این که زیستن انسان ها اعم از کار، تجارت، سکونت، تحصیل و ... در محیط معماری انجام می شود و تلاش بشر همواره بهتر زیستن است، بنابراین معماری به عنوان یکی از حوزه های پایداری محیط زیست مطرح شد تا از رهگذر توجه به طراحی صحیح فضا، امکان هر چه بهتر زیستن بشر و نیل به هدف محیط زیست پایدار حاصل گردد. رساله ی حاضر نیز با توجه به فراگیر شدن مطالعات در باب پایداری در پی آن است که به مقوله ی پایداری معماری در ساختمان پایگاه ویژه ی مدیریت بحران بپردازد. فضای کار و سایت پروژه به دلیل احتمال بیشینه ی خطر زلزله در تهران و آسیب بیشینه در مرکزیت این شهر و بافت ریز دانه، منطقه 7 شهرداری تهران در نظر گرفته شده است. در ابتدای امر به بررسی انواع نوین معماری پایدار و سپس سنت های معماری ایرانی و در پیامد سیستم های فعال و غیر فعال پرداخته و در نتیجه ی آن ها پیرامون پایدار سازی در ساختمان توضیحاتی ارائه شده است تا بتوان در پایان به کمک سنت و مدرنیته فضایی مطبوع، بدون سوخت فسیلی و با مصرف انرژی بهینه ایجاد کرد. طرح انتهایی پایگاه ویژه ی مدیریت بحران و ساختمان های وابسته به آن در منطقه ی 7شهرداری تهران می باشد؛ طراحی بنا از لحاظ معماری و استفاده از انرژی های نوین تجدید پذیر به گونه ایست که با تمهیدات صورت گرفته در شرایط قطع کامل انرژی، تهویه ی مطبوع و روشنایی و الکتریسیته ای بدون اتصال به شبکه ی تاسیسات شهری دارد؛ چرا که در زمان بحران فرض کلی بر از کار افتادن کامل سیستم های انرژی شهری است و این ساختمان به عنوان پایگاه پشتیبانی می بایست درآمادگی کامل و بی نقص عمل نمایند.